E che ti devo di....

E che ti devo di
E cosa sento
E cosa provo
Tra virgolette ci stanno mille puntini
Tra questa e la vita divina ci sta
Ci stai
E che ti devo di
Mannaggia
Il destino fa il gioco sporco
Mi da
e da me dopo lo prende
Quel filo che porta il ceco
Nell’ alta marea nuoto
Tra qualche ora mi prenderà il reflusso
E che ti devo di
Amo…
Mannaggia la miseria
La miseria
Mi nasconderò da tutto
Da tutti
Parto…
Che partire non potrò mai
E che cazzo ti devo di?

Ana

muzej nevinosti

koliko godina,
koliko istambulskih brodova
i olovnosivih jutara...
koliko suza toplih i teških,
koliko zalogaja gorkih,
koliko bola...
i tuge, najtužnije,
i duše podeljene, koliko...
to srce što voli
koliko uzdaha može da podnese,
u noći, u danu...
te ruke,
otvorene rane za ptice gladne,
obrazi što se zarumene od sreće,
stida i neizvesnosti...
koliko duvana mora ući u vene
da pomuti razum
i razbistri vodu života,
da upije strast i zaseni um...
koliko poljubaca u potaji
svaki drhtaj tela mora da sakrije...
ti, željo...
nesrećo moja u sreći...
moja ljubavi...

ana

Novogodišnja

Ne plašim se da volim -
i volim silno,
u noći kada se duše traže po osmehu,
kada se suze bore u meni,
od tuge, od sreće,
ne znaju ni one zbog čega,
ali padaju...

U ponoć,
tačno kada su se brojevi smenili
i u nepovrat otišla još jedna godina,
voz je prošao brzi i beli
kao najava da se život nastavlja...

A srce,
to ludo srce u vatri,
što nikada ne sluša nikog, do sebe,
tri puta je stalo i ponovo zakucalo
dok je,
tačno u ponoć,
počeo da pada prvi sneg...

Ana